گیله مرد میگفت :

 زندگی ات، با گریه ی تولدت شروع شد ...

 سعی کن ؛ سر آخر با خنده ی وداع تو، و گریه وداع اطرافیان

 به پایان که نه،  به شروع زیبای دیگری متصل گردد ...

و اگر چنین زیستی ، یک روزِ سال که نه ، بلکه هر روزش برایت عید بوده است و مبارک ...

کل آب اقیانوس هم نمی تواند یک قایق را غرق کند مگر آن که خود قایق سوراخ باشد

آری ، از ماست که بر ماست ...

سلام بر تو

سلام ای مشرق نورانی عشق  

سلام ای زیبای هشتم عشق  

سلام ای تک ستاره آسمان ها و زمین 

 امروز دلم را به یادت چراغانی کرده ام شاید  

که بتوانم در این هوای بارانی دلم را شسته وتو را بیابم  

چشمانم در مقابل گنبد زیبای طلایت استقامت تماشا ندارد 

 به لرزه می افتد پلک هایم در مقابل این عظمت بلند و پرشکوه پنجره فولاد آه پنجره فولاد...  

ای مهربان ترین مهربان مجذوب کن قلبم را به سمت مشرق عشق 

 عظمت نورانی گنبدت زیباترین طلوعی است که در تمام عمرم به چشم دیده ام  

تن سرد و خموشم گرمی نگاهت را می طلبد 

 پناهم ده به این گرمی 

 آتش عشقت را در من شعله ور کن 

 در این بیابان تاریک همچون موسی در طور سینا راهنمایم باش 

 من غریبم غریب عشق ای قریب تو پناهم باش 

 چه کسی گفته که خورشید فقط در آسمان می درخشد  

مگر نه که تو خورشید را روی زمین نشانیده ای ای 

 سخاوت چشمانت از خورشید نرم تر  

ای که دم مسیحایی ات از عیسی گرم تر 

قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این خاک غریب
 که در آن هیچ کسی نیست که دربیشه عشق
قهرمانان را بیدار کند
قایق از تور تهی
و
دل از آرزوی مروارید
 همچنان خواهم راند
نه به آبی ها دل خواهم بست
نه به دریا پریانی که سر از آب بدر می آرند
و در آن تابش تنهایی ماهی گیران
 می فشانند فسون از سر گیوهاشان
 همچنان خواهم راند
همچنان خواهم خواند

سوی شهر آمد آن زن انگاس

سیرکردن گرفت از چپ و راست

دید آئینه ای فتاده به خاک

گفت: حقا که گوهری یکتاست

به تماشا چو برگرفت و بدید

عکس خود را، فکند و پوزش خواست

که: ببخشید خواهرم!به خدا

من ندانستم که این گوهر زشماست!

ما همان روستا زنیم درست

ساده بین، ساده فهم بی کم و کاست

که در آئینه ی جهان بر ما

از همه ناشناس تر،خود ماست.

*نیما یوشیج*       

نیست از چهره ایینه کسی شرمنده

که شکم ها همه از مال حرام اکنده

بی گمان در صدف خالی شان دری نیست

بین این لشگر وا مانده دگر حری نیست

بی وفایی به رگ و ریشه ی ان مردم بود

قیمت یوسف زهرا دو سه من گندم بود

ای مردم پسر فاطمه یاری می خواست

فقط از ان همه یک پاسخ اری می خواست