رزم آور نور همواره به عرف پایبند نیست.
شاید برقصد در راه رفتن بر سر کار،شاید خیره شود به دیدگان یک بیگانه، شاید از عشق بگوید در نخستین دیدار، شاید به دفاع از باوری برخیزد که نابخردانه می نماید.
رزم آوران نور، چنین روزهایی را برخود روا می دارند.
نمی هراسد از اشک ریختن بر دردهای کهنه،
نیز نمی ترسد از شادی بر یافته های تازه،
اگر لحظه ی مناسب را تشخیص دهد، همه چیز را کنار می گذارد و سوی ماجرای رویایی خویش به راه می افتد.
آن گاه که احساس کند به حریم پایداری خویش رسیده است، میدان نبرد را ترک می گوید و از جنون نامنتظره ی خویش احساس گناه نمی کند.
رزم آور روزگار خویش را هدر نمی دهد
به تلاش برای نقشی که دیگران برایش برگزیده اند.
پائولو کوئیلو از کتاب راهنمای رزم آور نور
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
